Wszyscy pamiętamy, jak rozpoczęła się pełnoskalowa inwazja na Ukrainę. Chociaż niektórzy z tych, którzy przekroczyli granicę, wrócili na Ukrainę lub przenieśli się do innych krajów, statystyki rządowe pokazują, że 1,7 miliona Ukraińców wystąpiło o udzielenie ochrony. W znacznej większości pozostali w Polsce, nie mając pewności, czy i kiedy wrócą do swoich domów i członków rodziny, których musieli opuścić. Wielu z nich znalazło pracę, a ich dzieci uczęszczają do polskich szkół.

POTRZEBY MATERIALNE

Czas płynie, jednak wciąż nie widać końca wojny. Zespół OM w Polsce nadal zaspokaja długoterminowe potrzeby tych, którzy żyją w niepewności. Potrzeby materialne są nadal bardzo widoczne, co widać każdego tygodnia, gdy zapraszamy blisko stu potrzebujących, by ofiarować im odzież, żywność i środki higieniczne. W sumie pomoc otrzymuje ponad tysiąc rodzin, w tym seniorzy powyżej 80 lat, opiekunowie wielodzietnych rodzin, osoby niepełnosprawne lub ranne oraz wdowy wojenne. Dla niektórych jedynym dochodem jest ukraińska emerytura, która nie jest w stanie zaspokoić nawet najbardziej podstawowych kosztów życia w UE, nie wspominając o bardziej złożonych potrzebach medycznych.

WSPÓLNOTA NADZIEI

Niezmiennie, najbardziej dotkliwymi potrzebami, jakie dostrzegamy, są trudności psychologiczne, społeczne i duchowe tych, którzy zostali tragicznie dotknięci doświadczeniami z ostatnich dwóch lat. Wiele osób, które szukają swojego miejsca, znalazło przyjazną przestrzeń w Domu Kultur, założonym przez OM dla przedstawicieli wszystkich narodów w Warszawie. Przychodzą tam, by uczestniczyć w różnych programach – zajęciach, spotkaniach, kursach. Jest to nie tylko bezpieczna i przyjazna przestrzeń do spotkań z innymi osobami w podobnej sytuacji, ale także okazja do nauki i rozwijania umiejętności, takich jak języki, fitness, sztuka i taniec, udziału w grupach wsparcia, modlitwy i dyskusji. Taka różnorodność zajęć buduje głębokie, znaczące więzi między ludźmi.

ULECZENIE ZŁAMANYCH SERC

Oksana, członkini zespołu OM, która opuściła swój dom w Ukrainie z powodu wojny, prowadzi grupę wsparcia dla kobiet. „Podczas spotkań, otwarcie i szczerze dzielimy się swoimi doświadczeniami. Zachęcamy się nawzajem i udzielamy sobie rad. Jedna z kobiet przyznała, jak bardzo jest wdzięczna za to, że otwarcie zachęcam ją do ufności Bogu. Gdyby nie to, nie potrafiłaby sobie wyobrazić, jak mogłaby dalej funkcjonować, zważywszy na okoliczności, w jakich się znalazła. Inna kobieta wyznała, że te spotkania pomagają jej znaleźć wytchnienie i pocieszenie w środku tygodnia, kiedy w pracy czuje się bardzo obciążona i niezrozumiana przez innych ludzi”.

Psychologiczny ciężar wojny dotyka wszystkich grup wiekowych. Odpowiadając na potrzeby najmłodszych i ich opiekunów, wprowadziliśmy program OpSAFE, który zapewnia dzieciom pierwszą pomoc psychologiczną i wsparcie po doświadczeniu traumy. Prowadzimy pięciodniowe półkolonie, wypełnione zabawą i historiami, którym towarzyszy przesłanie, że każde dziecko ma wartość, że nie jest skazane na samotność, i że z pomocą godnych zaufania dorosłych można odbudować przyszłość w poczuciu bezpieczeństwa. Przeszkoliliśmy i przygotowaliśmy setki wolontariuszy, umożliwiając dostęp do tej formy pomocy przeszło 3000 dzieci w całej Polsce. Przesłanie tego programu wywarło ogromny wpływ na ich życie.

OCHRONA BEZBRONNYCH

Wciąż działamy również w obszarze ochrony szczególnie wrażliwych grup i edukacji. Jesteśmy organizacją partnerską programu dla sierot i dzieci w pieczy zastępczej, wciąż dostarczamy transporty humanitarne do Ukrainy (w sumie już przeszło 300 ton), rozwijamy kompleksowy program dla nastolatków skupiony na ich potrzebach edukacyjnych, emocjonalnych i ewangelizacji.

MIASTO NA GÓRZE

Od początku wojny, kościoły w Polsce odegrały potężną rolę w zaspokajaniu lawinowo rosnących potrzeb uchodźców, przybywających zza wschodniej granicy. W Kutnie, kościół prowadzony przez członków OM rozwinął się poprzez świadczenie pomocy, co doprowadziło do powstania osobnej ukraińskiej wspólnoty, która działa równolegle z polskim zborem. Wszystko zaczęło się od utworzenia noclegowni w budynku kościoła i wspieraniu nowo przybyłych osób w ich praktycznych potrzebach. Obecnie zespół w tej lokalizacji skupia się na tworzeniu trwałych relacji i rozwijaniu życia wspólnotowego, dzieląc się nadzieją i wciąż świadcząc wielowymiarową pomoc potrzebującym.

MIŁOŚĆ, KTÓRA TRWA

Gdy Ukraińcy wyruszyli na zachód, nasze zespoły niemal natychmiast rozpoczęły służbę na granicy. Wolontariusze z całego świata dołączali do nas na kilka dni, tygodni lub miesięcy. Kiedy napływ uchodźców nieco spowolnił, te zespoły kontynuowały swoją działalność w ośrodkach pobytowych w różnych lokalizacjach. Obecnie Response Team, złożony z międzynarodowych wolontariuszy, odwiedza co tydzień trzy hostele niedaleko Warszawy. Przez ostatnie dwa lata setki wolontariuszy dołączyły do tego projektu, przynosząc wytchnienie, zabawę, edukację i pomoc dzieciom. Jest to również realna forma wsparcia dla mam.

Jedna z wolontariuszek, Marijke, opisuje sytuację w tych miejscach: „Dzieci mają wiele problemów rozwojowych i behawioralnych. Cieszymy się z małych zwycięstw: rozwijanie cierpliwości by dokończyć pracę plastyczną, przeprowadzenie gry bez płaczu. Czujemy się usatysfakcjonowani, gdy możemy poświęcić uwagę każdemu dziecku. Obserwujemy, jak krok po kroku, odbudowuje się ich poczucie bezpieczeństwa.”

W OCZEKIWANIU NA POKÓJ

Czas płynie szybko, a potrzeby wciąż są ogromne. Nadal modlimy się o pokój dla Ukrainy, o wszystkich, którzy opuścili swoje domy. O ponowne połączenie rodzin i odbudowanie przyszłości dla wielu ludzi. A póki co, będziemy im służyć tak długo, jak będzie to konieczne. Każdy z tych projektów przykłada się do tworzenia żywych wspólnot, gdzie ludzie odkrywają nadzieję, doświadczając miłości i pokoju. Ten pokój, którego dziś potrzebują osobiście, jest niezmiennie potrzebny w ich ojczyźnie.